ژل عزیز است غنیمت شمریدش ...

دقت کردین تا حالا یه سری چیزای خیلی ساده رو بلد نبودیم و بعد از گذشت زمان بسیار و به صورت اتفاقی یا خود آموز یا ... یاد میگیریم؟! تازه اگه یاد بگیریم! ینی ممکنه اصن یاد نگیریمش، و حیف بشه !  چیزای خیلی پیش پا افتاده. ولی همین نکات میتونه خیلی مهم باشه تو زندگی ها!

حالا یه نمونه اش که برای  خودم پیش اومده  همین ژله. من همیشه فکر میکردم ژل مال آدمای بسیار پر مو هستش، ینی اونایی که اولا ریزش مو ندارن، ثانیا موهاشون از جنس خوبیه ، پرپشته و  وقتی ژل میزنن کم حجم نمیشه و حالت خوبی میگیره... خوب ، بعدش هم فکر میکردم ک موقع ژل زدن باید موهاشون رو مرطوب کنن(معمولا با بردن دست های خیس در لابلای موها) و اونا رو  آغشته به  ژل کنن(بازم با بردن دست های ژلی لابلای موها)، و بعد موهای بهم چشبیده رو شونه کنن. که خب باحال هم میشه! مث موهای این  هنرپیشه های هالیوودی قدیم از قبیل کری گرانت  و ....

اما اونایی که موهای کم پشت تری دارن و فقط وقتی از حموم میان و شونه میزنن از حالت مو هاشون راضی اند، اینجور افراد معمولا از ژل استفاده نمیکنن، چون فکر میکنن اگه بخوان ژل بزنن باید حتما موهاشون رو مثل فردو تو فیلم گادفادر شونه کنن. و  یکی از مشکلا تشون  هم  رفتن به بیرون و باد خوردن به موهاس،

به نظر من ژل رو میشه اینجور مواقع  هم استفاده کرد.  اول موهاتو شونه میکنی، و در حالتی که ازموهات راضی ای، بعد مقداری ژل رو کف دستت میمالی، و اون رو آروم به روی موهایی که شونه شدن میکشی، بدون بهم زدن حالت مو، به صورت نوازش کردن مو. حتی نیاز به خیس کردن مو هم نیست. و همون یه ذره که به مو برسه، کم کم خودش رو میگیره و در باد ها و هوای آزاد نگرانی و مشغله ذهنت کمتر میشه. اصن من فکر میکنم طرز صحیح استفاده اش همینه!  بله خب اینکه خیلی ساده بود، ولی خیلیا مون ازین نکته غافلیم.