سخت میگیرد جهان بر مردمان سخت گیر...

خوایلو خب امتحان میکنیم یک دو سه یک دو سه،

 اوکی. حله، آخه گوشیم قاط زده هر آینه ممکنه بزنه بیرون از برنومه.

دیدین بعضیا چقده سخت گیرن، مثلا طرف رفته سیصد میلون! ماشین خریده، زورش میاد یه شیرینی به شاگرد مغازه بده. خب بالاخره بعضیام از همین پولا و انعاما ارتزاق میکنن. داشتم فکر میکردم اگه همه انقد سختگیر و اهل حساب کتاب میبودن دنیا چه جای سخت و رو اعصابی میشد، البته من دوستی داشتم ک معتقد بود نباید از حساب کتاب گذشت، واسه چی باید اون پولی که واست با ارزشه بدی الکی به یکی دیگه، ولی این خصلت آدماس و کلی هم قشنگه، همینه که باعث پیشرفت و تمدن شده حتی! آقا سخت نگیریم.

   ولی! ولی این فرق میکنه با هرویینی شدن، معتاد شدن. ببخشید منظورم اینه که این فرق میکنه با بیخیال بودن، و همه چی رو به ساده ترین راه پیش رو دایورت کردن. حتی شده یه جاهایی من دیدم همه از یه مساله به ظاهر کوچیک و کم اهمیت، یا بهتر بگم در حاشیه، گذشتن و اتفاقا اون مساله خیلی هم مهم بوده. و باید کاملا هم سختگیرانه پاش واستاد. خلاصه که حواسمون رو جمع کنیم، ضرب کنیم، و مرز این دو رو مشخص کنیم.

* عنوان شعر هم اصل جنس نیست!

دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش،

        وز شما پنهان نشاید کرد سرّ می فروش.

گفت آسان گیر برخود کارها کز روی طبع

       سخت میگیرد جهان بر مردمان سخت کوش